New York City

Manhattan, Brooklyn & Long Island

It’s been a while since I first came to the Big Apple and I’ve fallen in love with its never-ending stream of yellow taxis, busy skyline of enormous buildings and people doing their best to “make it there”. There’s certain magnetism that New York City possesses, the magnetism that draws me towards it and makes me miss being there as soon as the sight of Manhattan Island is lost between the clouds visible through a window on my flight home.

Minęło sporo czasu, od kiedy jako nastolatka po raz pierwszy znalazłam się w Wielkim Jabłku, który z miejsca skradł moje serce nieustannym ciągiem złotych taksówek, gęstym horyzontem wciąż rozmnażających się wieżowców, a także mieszkańcami, starającymi się spełnić swoje marzenia o sukcesie. Nowy Jork posiada swoisty magnetyzm, który nakłania mnie do powrotów i sprawia, że tęsknię za nim już w chwili, kiedy Manhattan znika za chmurami widzianymi z okna powrotnego samolotu.

I keep coming back. Maybe it’s because acting, my chosen path, in many ways has “New York” written all over it: Broadway plays and musicals, Lee Strasberg, Stella Adler, Sanford Meisner, to name a few. Maybe it’s because Sinatra sang about it so beautifully and I believed him (maybe I still do?). Or perhaps, it’s because when I’ve worked hard while living in the States, Manhattan felt like a different world. A world which makes all the hard work somehow make sense, because you can spend a few dollars you’ve earned on that ticket to the beating heart of the island and feel like you’re capable of anything.

Wracam. Może to przez moją obraną scieżkę kariery aktorskiej, w końcu Nowy Jork ma teatr i film ściśle wpisany w swój życiorys: musicale i spektakle na Brodwayu, Lee Strasberg, Stella Adler, Sanford Meisner, można by wymieniać całe dnie. A może wracam, bo Sinatra mnie przekonał, że każdy może tam wszystko osiagnął i mu uwierzyłam? Albo dlatego, że kiedy mieszkałam w Stanach, Manhattan wydawał się częścią świata, w którym ciężka praca ma sens - wszak możesz pozwolić sobie na kupno z uzbieranych dolarów biletu na pociąg do tętniącego serca wyspy i poczuć, że możesz być kim tylko zechcesz.

Top of the Rock, Manhattan

View from our room at Boro Hotel.

New York City isn’t your usual “nice” type, like many Instagram Stories might want you to believe mostly showing village neighbourhood vibes and bottomless brunches. It’s a concrete jungle ready to make you or break you. It’s a place where dreams come true, but also a place where those whose fortune has turned sleep rough. It’s a machine run by the poor for the benefit of the rich, with faulty transportation system and overwhelming homelessness - things that haven’t changed for years now, but need to be addressed (which isn’t an issue just in the States, of course - but for this post, focus on comparison of my recent travels to New York, DC, New Jersey, Pennsylvania and California states, where the scale of the problem hasn’t changed throughout a ten year period of my visits).

And yet, there’s a whole bunch of reasons to love The City That Never Sleeps. The artists of many fields, actors, fashionistas, designers, painters, chefs… Any profession can find true pearls in New York City and these bold creators aren’t afraid to tell you what exactly makes them stand out. The food scene is booming, with some of the best new restaurants in the world, from cheap eats to fine dining. The views of the city are breathtaking, both from above, like the classic Top of the Rock, and across the river, with up and coming rooftop bars and hotel views of Brooklyn, Williamsburg or Long Island City. And sure, maybe I look at New York now through less of a rose-tinted glasses perspective and more “relationship status: it’s complicated”, less “Friends” and more “Taxi Driver”, but it still has my heart and know I will be back soon.

Nowy Jork nie jest grzecznym typem, pomimo tak wielu Instagram Stories wspominających głównie przyjazne sąsiedztwa i kolorowe brunche. NYC to betonowa dżungla, która może ci pomóc, ale i stać się największym wrogiem. To miejsce, gdzie spełniają się marzenia, ale też gdzie ci, do których fortuna przestała się uśmiechać, walczą o przetrwanie; miasto, które budują ubodzy na pożytek bogatych, z wadliwym systemem transportowym i wysokim poziomem bezdomności - czegoś, co nie zmienia się od lat (zdaję sobie sprawę, oczywiście, że nie jest to wyłącznie problem w Stanach, na potrzeba tego posta skupiam się jednak na porównaniu moich pobytów w stanach Nowego Jorku, DC, New Jersey, Pennsylwanii oraz Kalifornii, gdzie skala problemu nie zmieniła się znacząco na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat).

Pomimo to, jest cała masa powodów, dla których warto odwiedzić Miasto, Które Nigdy Nie Śpi. Artyści różnorakich dziedzin, aktorzy, fashionisci, projektanci, malarze, szefowie kuchni… Każda profesja znajdzie w Nowym Jorku prawdziwe perły, a pewni siebie twórcy nie boją sie głośno mówić o tym, czym się wyróżniają. Kulinarna strona miasta jest niezwykle bogata, pełno jest świetnych restauracji zarówno tańszych, jak i tych z gwiazdką Michelin. Widoki zapierają dech w piersiach, czy to z góry, jak słynny Top of the Rock, czy tych zza rzeki, z tarasow nowoczesnych barów i hoteli Brooklynu, Williamsburga i Long Island City. A ja? Moze to prawda, ze patrzę na Nowy Jork trochę mniej przez różowe okulary, a bardziej “status zwiazku: to skomplikowane”, mniej jak na sceny z “Przyjaciół”, bardziej z “Taxi Drivera”, to nadal go uwielbiam i jestem pewna, ze już niedługo znów tam wrócę.

100% agree!

Scroll down for my New York City Photo Diary. 35mm diary shot on film coming soon!

Zjedź w dół, aby przejrzeć moje zdjęcia z Nowego Jorku. Fotografie zrobione na filmie 35mm już niedługo!

---

NEW YORK CITY PHOTO DIARY 2019

THAT Dumbo Instaspot. Yes, it’s as crowded as you imagine it to be!

Time Out Market in Dumbo.

The view of Manhattan from Brooklyn.

Williamsburg.

Katz’s Deli. The most delicious pastrami sandwiches and a place of THAT fake orgasm scene from When Harry Met Sally.

The view from Rockefeller Centre’s Top of the Rock.

Beautiful Greenwich Village.

Does this building look familiar…? Yep, this little Greenwich Village wonder was pretending to be where FRIENDS lived (even though the show was actually filmed in LA).

The High Line

‘Crack’ pie and cereal milk ice cream from Milkbar

Boro Hotel - Book it now on Expedia sale to treat yourself to falling asleep looking at the Empire State Building!

Always snapping! Since I properly got back to film photography last year, I take my good old Canon AV-1 on all my travels.

@ Boro Hotel

Lower East Side

Russ & Daughters Cafe on the Lower East Side if you fancy yourself some delicious Jewish dishes.

Book your stay with 20% off at Expedia!

Afternoon @ Boro Hotel

@ Boro Hotel

---

This post may contain affiliate links. Clicking these links won't cost you any extra money, all it means is that I may receive a small commission if you click a link and purchase something that I have recommended. The contents of this post belong to me unless stated otherwise, they may not be used for commercial purposes without my consent. If reposted, please credit me. For more info please check my disclosure agreement page.

Ten post zawiera linki partnerskie. Kliknięcie w nie nic Cię nie kosztuje, oznacza jedynie, że mogę otrzymać drobną prowizję, jeśli nabędziesz coś poleconego przeze mnie. Zawartość posta należy do mnie jeśli nie określono inaczej i nie może być używana w celach komercyjnych bez mojej zgody. W przypadku udostępnienia któregokolwiek z elementów proszę o oznaczenie mnie jako twórcy. Więcej na stronie mojej umowy o ujawnieniu informacji.

Notes to my Future Self

Hey there, 90s baby.

I look at my birthday in a way that some people look at New Year’s Day - a chance to look back on the past twelve months, all the good, the bad and the ugly. I reflect on my achievements, my failures, things that I want to improve on and I’m grateful for, and leave a few words of advice to myself like some sort of virtual message in a bottle that I can find on the shore of my next birthday.

Patrzę na swoje urodziny w sposób, w jaki niektórzy traktują pierwszy dzień Nowego Roku - jak na szansę do refleksji na temat na ostatnich dwunastu miesięcy, podsumowania własnych dokonań, porażek; tego, w czym chcę być lepsza i za co jestem wdzięczna, a także napisania kilku porad, niczym wirtualnej wiadomości w butelce, którą znajdę na piaszczystym wybrzeżu moich następnych urodzin.

To my Future Self:

• Never give up. The best stories start with a few failures. I am a true believer that it’s better to try and fail than have regrets.

• “It’s better to be the head of a small chicken than the tail of a large ox” - an East Asian saying, one of the most inspiring things I’ve heard this year (thank you very much, Netflix and the Street Food series)!

• Listen more. Something I still struggle with when I get angry or upset, to really focus on what the other person is trying to communicate with me. It’s something that wasn’t even aware of doing a few years ago (guilty!), but definitely want to improve on.

• Stop feeling guilty for taking time for yourself. I often get so mentally caught up in my plans, goals, to-do lists, that when I take a day to relax (physically or mentally), my inner critic is the first to tell me about all the things I should be doing. It’s like FOMO, but more intense.

• Surround yourself with people who inspire you and motivate you to be better. Those who support you, give you constructive feedback and useful advice. And return the favour to them. You would be surprised how telling someone you are proud of what they do and that you believe in them can help them spread their wings.

Do Przyszłej Wersji Mnie:

• Nigdy się nie poddawaj. Najlepsze historie zaczynają się od porażek. Głęboko wierzę, że lepiej spróbować i zmierzyć się z kilkoma niepowodzeniami, niż żałować, że się nie spróbowało.

• “Lepiej być głowa małego kurczaka, niz ogonem wielkiego wołu” - wschodnioazjatyckie przysłowie. Jedna z najbardziej inspirujących rzeczy, jakie ostatnio usłyszałam (dzięki, Netflixie i serio “Street Food”)!

• Ucz się słuchać. Nadal, kiedy jestem smutna albo wkurzona, zdarza mi się nie słuchać tego, co druga osoba próbuje mi przekazać. Jeszcze kilka lat temu nie zdawałam sobie w ogóle sprawy, że tak robię (winna!), ale zdecydowanie chcę to w sobie zmienić.

• Przestań mieć poczucie winy, kiedy robisz coś dla siebie. Kiedy mam głowę zaprzątniętą planami i listami rzeczy do zrobienia, w wolnym dniu mój wewnętrzny krytyk non stop nagabuje mnie o wszystkich sprawach, którymi powinnam się zajmować, zamiast odpocząć (fizycznie i mentalnie). Troche jak FOMO, w zaostrzonej wersji.

• Otaczaj sie ludźmi, ktorzy cię inspirują i motywują do działania, a także potrafią doradzić lub konstruktywnie skrytykować. I odpłacaj się im tym samym. Zdziwisz się, jak powiedzenie komuś, że jest sie z nich dumnym lub że się w nich wierzy potrafi rozwinąć jej lub jego skrzydła.

Now a little gratitude. One of the most important things I am grateful for is the bunch of people who choose to be by my side and support the crazy, peculiar, troublemaking being that I am. Three months ago I said goodbye to one of them, my beloved Grandmother, which probably made me even more keen to constantly remind those around me how much they mean to me! So here’s a few words for them.

To my twin sister Maria. My best friend from BB (Before Birth), a friend I didn’t have to choose because Mother Nature’s decided for me before I even took my first breath and realised I wanted one. My partner in crime, my teenage sparring buddy, my best companion in all shenanigans. A girl with a Midas touch, she has so many talents that I know for a fact whatever it is she decides to do next will turn into gold. Someone I can call in the middle of the night and don’t have to say a word because already knows how I feel. A girl I can speak with in movie quotes, like we have a secret code no one else understands. I feel privileged to share my birthday with a beautiful, caring, strong and wonderful being that you are. Thank you for being my baby twin sister, you are the best gift I never had to ask for. Happy Birthday to us! I am so proud of you.

To my mother. My biggest inspiration, my personal Wonder Woman. Her approach to everything she does is my life lesson number one. The strongest human I know with the most beautiful heart. Thank you for giving us life. - Forever Your Babies.

To my boyfriend, Gavin. My chosen family, a man that loves me and motivates me to be the best version of myself, who supports my dreams even if they probably sound crazy to him sometimes, who makes me feel like I’m special, who is with me for the good and the hard times. My partner in sharing travels, animal photos and watching aeroplanes.

To my Friends, those who joined my journey when I was a child and those who appeared in various stages of my life, and decided to stay. Friends who help me grow as a person and as an artist. Friends who know I’m mad and love me anyway! You know who you are.

I am also very grateful for support from those I do and don’t know, when I decided to push myself to create a piece of my own work in the past year. Making a play in November taught me more than I could imagine and the talented people I worked on it with are a massive inspiration to me, with their hard work, approach to art and ongoing support. I really can’t wait to create with you all again and carry on producing. The possibilities you can achieve when you stop listening to your inner critic are endless.

Now, time to put my letter into a bottle, while I make more plans for the upcoming year. What I wish for myself is ongoing determination to keep going forward. And health and happiness, of course, never enough of those!

Thank you for reading, and for all your Birthday messages!

Lots of love,

Your Anna

Teraz kilka słów wdzięczności. Jedna z najważniejszych rzeczy, za którą jestem , to ludzie dookoła, którzy wspierają tę pokręconą osobę, jaka jestem. Trzy miesiące temu pożegnałam się z jedna z nich, moją kochaną Babcią, co jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, jak ważne jest uświadamianie tych, na których nam zależy, jak są dla nas ważni. Oto kilka słów dla nich.

Do mojej siostry bliźniaczki, Marii. mojej przyjaciółki p.n.n. (Przed Naszymi Narodzinami). Przyjaciółki, której nigdy nie musiałam dla siebie wybrać, bo Matka Natura postanowiła załatwić to za mnie zanim jeszcze wzięłam pierwszy oddech i stwierdziłam, że chcę mieć kompanię. Moja partnerka na dobre i na złe, mój nastoletni rywal, moj druh w kłopotach. Dziewczyna o dotyku Midasa, wiem, że czegokolwiek nie dotknie, zmieni sie w złoto, non stop zadziwia mnie swoją pracowitością i niezliczonymi talentami. Osoba, do której mogę zadzwonić w środku nocy i nie szepnąć ani słowa, bo ona i tak już wie, o co chodzi. Siostra, z którą mogę porozumiewać się cytatami z filmów niczym naszym sekretnym kodem szpiegowskim, znanym tylko nam. To zaszczyt dzielić urodziny z tak piękna, silną i troskliwą osobą, jak moja młodsza bliźniaczka. Co roku jesteś najlepszym prezentem, o który nigdy nie muszę prosić. Wszystkiego najlepszego dla nas, jestem z ciebie bardzo dumna!

Do mojej Mamy. Mojej największej inspiracji, mojej osobistej Wonder Woman. Jej podejście to życia to moja lekcja numer jeden. Najsilniejsza osoba, jaka znam, z największym sercem. Jak co roku, dziękuję, że dałaś nam życie - na zawsze Twoje niemowlaki. ;-)

Do mojego chłopaka, Gavina. Osoby, która mnie kocha i nieustannie motywuje do bycia coraz lepsza wersja siebie, która wspiera moje nawet najbardziej szalone marzenia (nawet, jeśli nie do końca je rozumie), która jest przy mnie w dobrych i trudnych momentach. Mojego partnera podróży, wysyłania śmiesznych filmików ze zwierzętami i zgadywania modeli samolotów.

Do moich Przyjaciół, tych z dzieciństwa i tych, którzy dołączyli do mojej historii na różnych jej etapach i postanowili zostać na dłużej. Przyjaciół, którzy pomagają mi rozwijać się jako osoba i jako artysta. Tych, którzy wiedzą, jaka jestem i nadal przy mnie trwają! Wiecie, że o Was mowa.

Na koniec, kilka słów wdzięczności dla tych, których znam i tych, których nigdy nie spotkałam, za okazane wsparcie, kiedy zdecydowałam się zaryzykować i stworzyć coś własnego w ciągu tych ostatnich dwunastu miesięcy. Zrobienie własnego spektaklu w listopadzie nauczyło mnie więcej, niż się spodziewałam, a aktorzy i twórcy, z którymi przyszło mi współpracowac, inspirują mnie swoim talentem, ciężka pracą i dobrym słowem. Nie mogę sie doczekać, kiedy znowu będziemy razem na scenie.

Teraz chowam mój list do butelki i zabieram się za plany na kolejny rok. To, czego sobie życzę, to przede wszystkim dalszej wytrwałości w dążeniu do celu. Oraz zdrowia i szczęścia, tego nigdy nie za wiele!

Serdecznie dziękuję za wszystkie wiadomości i telefony, oraz za odwiedzanie mojego bloga!

Z pozdrowieniami,

Wasza Anka.

Ring: Asos, Necklace: triangle - Asos, rectangle - Urban Outfitters

---

Not a sponsored post. The contents of this post belong to me unless stated otherwise, they may not be used for commercial purposes without my consent. If reposted, please credit me.

Post niesponsorowany. Zawartość posta należy do mnie jeśli nie określono inaczej i nie może być używana w celach komercyjnych bez mojej zgody. W przypadku udostępnienia któregokolwiek z elementów proszę o oznaczenie mnie jako twórcy.